ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြမ်ားျဖင့္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာ ေနၾကေသာ အခြန္၀န္ထမ္းမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူ ေပးပါရန္ (သို႔မဟုတ္) အခြန္၀န္ထမ္းမ်ားကို အခြန္ေကာက္ ေပးပါရန္ (ေပးစာ)

ဒါကေတာ့ နည္းပညာနဲ ့ မဆုိင္ေပမဲ့ ျပည္သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ သိသင့္တယ္ထင္လို ့ပါ။

 5 August 2014 08:00(+0630) (လြန္ခဲ့ေသာ 12 နာရီ ခန္႔က)

မည္သည့္လမဆို လစဥ္လဆန္း ၁ရက္ေန႔သို႔ ေရာက္တိုင္း ျမန္မာျပည္သူမ်ား ပံုမွန္ေစာင့္ၾကည့္ ရင္ခုန္ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကသည့္ပဲြ ၁ခုရွိသည္။ ထိုပဲြမွာေအာင္ဘာေလ ထီဖြင့္ပဲြပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဆင္းရဲတြင္းနက္ ေနေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ အခြန္ဦးစီးဌာနမွ က်င္းပေသာ ေအာင္ဘာေလထီဖြင့္ပဲြမွာ အလြယ္ ဆံုး၊ အျမန္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုး သူေဌး ျဖစ္ခြင့္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ မူရင္းေစ်း ၂၀၀ရွိသည့္ထီလက္မွတ္မ်ားကို ေစ်းႏႈန္း ၾကီးျမင့္စြာ၀ယ္ထိုးေနရေသာ္လည္း…ထီလက္မွတ္ေရာင္းရေငြ၏ ၆၀%ကိုဆုေငြအျဖစ္ခဲြေပးျပီး.. ၄၀%ကို ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြအျဖစ္ သိမ္းယူသံုးစဲြသည္ဟူေသာအခြန္ဌာန၏ ရွင္းလင္းခ်က္အရ ႏို္င္ငံ့ အက်ိဳးအတြက္ တဖက္တလမ္းကလွဴဒါန္းသည္ဟုသေဘာထားကာ ျမန္မာမ်ားပီပီ လတိုင္း အားက်ိဳးမာန္တက္ ထီထိုး ၾကရွာသည္။

ရိုးလြန္းေသာျမန္မာျပည္သူမ်ားမွာ မိမိတို႔အလိမ္ခံေနရမွန္း၊ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းမိေနမွန္း ယေန႔ အထိမသိၾကရွာေပ။ ျဖစ္ရပ္မွန္မွာ..ထီလက္မွတ္ေရာင္းရေငြ၏၆၀% ကိုဆုေငြအျဖစ္ခဲြေ၀ေပးသည္ မွန္ေသာ္ လည္း ဘ႑ာေငြအျဖစ္သိမ္းယူေသာရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အနည္းငယ္သာရွိျပီး.. က်န္ထီေရာင္းရေငြ ရာခိုင္ႏႈန္း အမ်ားစုမွာ အခြန္၀န္ထမ္းမ်ား၏ (ထီဖိုးေအာက္ဆိုဒ္)ေခၚ တရားမ၀င္ခဲြတမ္းေငြအျဖစ္ခိုးယူသြားျခင္း ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

အခြန္ဌာနတြင္ ရာထူးၾကီးငယ္အလိုက္ လစဥ္ထီစာအုပ္မ်ားကိုစနစ္တက်ခဲြေ၀ေပးေလ့ရွိျပီး လစဥ္ ထီေရာင္းရေငြမ်ား တနည္းအားျဖင့္ျပည္သူ႕ဘ႑ာေငြမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာစနစ္တက်ခဲြေ၀ခိုးယူခြင့္ ရေနၾကရာ တိုင္းျပည္အတြက္အလြန္႔အလြန္နစ္နာေသာ္လည္း အခြန္၀န္ထမ္းမ်ားမွာမူ သူေဌးျဖစ္ခြင့္ ရေနေပေတာ့သည္။ မေျပာပေလာက္သည့္ထီဆုေငြအေသးမ်ားကိုေယာင္ျပ၊ အတိုးျပျ႔ပီး ထီစာအုပ္မ်ား အဆမတန္တိုးထုတ္ေရာင္းကာ အခြန္၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ တရားမ၀င္ခဲြတမ္းေငြတိုးျမွင့္ရရွိေစရန္ ပညာသား ပါပါျဖင့္ေဆာင္ရြက္ထားပါေသးေၾကာင္းကို တျခားႏိုင္ငံမ်ားနွင့္ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာသင့္လွသည္။ ထို႔ျပင္ ျပည္သူတစ္ေထာင္မွာတစ္ေယာက္ ထီေပါက္ခဲလွ ေသာ္လည္း အခြန္၀န္ထမ္းအမ်ားစု ထီေပါက္ဖူးထားၾကျခင္း ကိုျမန္မာျပည္သူမ်ားမသိၾက၊သတိမထားမိၾကရွာေပ။  သို႔ျဖစ္ရာ ထီဆုေငြလာမထုတ္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေငြမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းမွာ မထူးဆန္းေတာ့ေပ။

ယေန႔ေခတ္လိုအသြင္ကူးေျပာင္းဆဲကာလတြင္တျခားဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းမ်ားမွာလစာတစ္ခုထဲျဖင့္ ၾကိဳးစား ရပ္တည္ ေနၾကရေသာ္လည္း အခြန္၀န္ထမ္းမ်ားမွာမူ တရားမ၀င္ ေငြ၀င္လမ္းမ်ားစြာ ရွိၾကျပီး တုိက္ေဆာက္၊ ကားစီး၊ မယားငယ္ယူ၊ သံုးျဖဳန္းႏိုင္ၾကသျဖင့္ တကယ့္ ကံထူးရွင္ၾကီးမ်ား ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူတို႔အတြက္ အခြန္ထမ္းျပည္သူမ်ားမွာၾကိဳးဆဲြရာကႏိုင္သည့္ အရုပ္မ်ားသာျဖစ္ေပသည္။

ေငြ၀င္လမ္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ျမိဳ႕နယ္အခြန္ရံုးမ်ားသည္ မိမိတို႔ျမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိဆိုင္အားလံုးကိုတန္းတူ အခြန္ေကာက္ေလ့မရွိဘဲ ေအာက္ေျခရံုး/ကူ ၀န္ထမ္းမ်ားျဖင့္ ဆိုင္ၾကီး၊ ဆိုင္ငယ္အလိုက္ရာခိုင္နႈန္းျဖင့္ လစဥ္ အခြန္ကင္းလြတ္ခ တရားမ၀င္ေကာက္ခံေလ့ရွိျပီး မေပးႏိုင္သည့္ဆိုင္မ်ား လုပ္ငန္းမ်ားကိုျမန္မာျပည္သူမ်ားႏွင့္ အစိုးရကိုလိမ္ရန္ ပံုေသဟန္ျပထားေသာ အခြန္ထမ္းမွတ္ပံုတင္စာရင္းသြင္းကာ အခြန္မ်ားစြာ အဆမတန္ ခ်ေလ့ရွိသည္။ ထို႔ျပင္အခြန္ဥပေဒကိုဗန္းျပကာ စာအမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ျပီး ဆိုင္ကိုခ်ိပ္ပိတ္မည္ ပစၥည္းသိမ္းမည္ ေထာင္ခ်ပစ္မည္ဟုရံုးသို႔ ျခိမ္းေျခာက္ေခၚယူသည္။ အခြန္ရံုးေရာက္သည့္အခါသက္ဆိုင္ရာ နယ္ေျမစာေရးမွ ၀င္ေငြခြန္၊ ကုန္သြယ္ခြန္ႏႈန္းထားမ်ားကို ရႈပ္ေထြးေအာင္တမင္ရွင္းျပျပီး က်သင့္အခြန္ေငြကို အသက္သာဆံုး ျဖစ္ေအာင္မိမိေလ်ာ့ေကာက္ေပးမည္ အခြန္သက္သာေငြ၏တ၀က္တိတိကို မိမိႏွင့္အခြန္မွဴးကိုျပန္ကူညီပါဟု ပါးနပ္စြာခပ္တိုးတိုးညွိပါလိမ့္မည္။ သူတို႔ေတာင္းသည့္ေငြမေပးႏိုင္ခဲ့ပါက ယခင့္ယခင္ႏွစ္မ်ားစြာက အခြန္ ေငြသြင္း ခ်လံမ်ား ကုိျပန္ျပခိုင္းကာ ခ်လံေပ်ာက္သူမ်ားကို အခြန္ေၾကြးဟု မတရားေကာက္ခံတတ္ပါေသး ေၾကာင္းကို အခြန္ထမ္းျပည္သူမ်ားထံလက္ေတြ႕စံုစမ္းၾကည့္ႏိုင္ေပသည္။

အခြန္၀န္ထမ္းမ်ား၏အၾကီးမားဆံုးေငြ၀င္လမ္းမ်ားမွာမူတံဆိပ္ေခါင္းအေရာင္းေကာင္တာမ်ားနွင့္ ေမာ္ေတာ္ ယာဥ္တန္ဖိုးျဖတ္ရံုးမ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။တံံဆိပ္ေခါင္းအေရာင္းေကာင္တာမ်ားတြင္ တံဆိပ္ေခါင္း မ်ားကို အေရာင္းစာရင္းျပျပီးထီစာအုပ္မ်ားကဲ့သို႔ပင္၀န္ထမ္းမ်ားကိုယ္တိုင္ျပန္၀ယ္ၾကသည္။ ေန႔လည္ ၂နာရီထိုးသည္ နွင့္  အေရာင္း အျမန္ပိတ္ၾကသည္။ သူတို႔၏အလုပ္ခ်ိန္အမွန္စေပျပီ။ အျပင္လူမ်ား မျမင္နိုင္ေစရန္ တံခါးေသာ့ပိတ္ျပီး စာရင္းညွိၾကသည္၊ ေဖာက္သည္ပဲြစားၾကီးငယ္မ်ားကိုေစာင့္ၾကသည္။ အေပးအယူ လုပ္ၾကသည္။ အထာသိသည့္လူမ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ားနွင့္အဆက္အသြယ္ရွိသည့္ လူမ်ားမွာ တန္ဘိုးၾကီးတံဆိပ္ေခါင္းမ်ားကို  မနက္ပိုင္းတြင္ တန္းစီေလ့ မရွိၾကပဲ ထိုအခ်ိန္တြင္မွတံခါးေခါက္၀င္ ေရာက္ျပီး လာေရာက္ ၀ယ္ယူေလ့ရွိၾက ေၾကာင္း ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ နိုင္ေပသည္။

ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တန္ဘိုးျဖတ္ရံုးမ်ားတြင္လည္း အခြန္၀န္ထမ္းမ်ား၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားစြာကို ပဲြစားမ်ားအျဖစ္ဒလံေမြးကာ ေန႔စဥ္ကားစီးေရမ်ားစြာကို သက္သာခြင့္ရမည့္အခြန္ေငြ၏ တ၀က္တိတိကို ေပး ေစျပီးအမွန္တန္ဖိုးထက္အဆမ်ားစြာေလ်ာ့နည္းစြာ တန္ဖိုးျဖတ္ေပးျခင္းျဖင့္ သူတို႔အတြက္ေန႔စဥ္ သိန္းႏွင့္ခ်ီ ၀င္ေငြရေစျပီး ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္အခြန္ေငြသန္းေပါင္းမ်ားစြာဆံုးရံႈးေနေပေတာ့သည္။

တေန႔တာ ၀င္ေငြဘံုပိုက္ဆံမ်ားကိုရာထူးၾကီးငယ္အလိုက္ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ခဲြေ၀ယူၾကျပီး ေနာက္တြင္ လူစုခဲြၾကျပီး KTVဆိုင္သြားၾက ၊ နာမည္ၾကီးစားေသာက္ဆိုင္မ်ားကို ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့သည္။ ယေန႕ေခတ္ ကာလတြင္ သာမန္လစာတစ္ခုထဲျဖင့္မည္သည့္၀န္ထမ္းမွ သူတို႕လိုပိုက္ဆံမျဖဳန္းနိုင္သလို ကားမ်ား၊ အိမ္မ်ားကိုမ၀ယ္နိုင္ၾကေၾကာင္း တြက္ခ်က္ၾကည့္နိုင္ပါသည္။၀င္ေငြၾကမ္းလွေသာအခြန္ဌာနတြင္ ဌာနတြင္း လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ျပည္သူမ်ားထံ မေပါက္ၾကားေစရန္ အျပင္ျပည္သူမ်ားကို အလုပ္ဖြင့္ေခၚျခင္း မရွိပဲ လက္ရွိ၀န္ထမ္းမ်ား၏ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ပဲြစားမ်ားႏွင့္သူတို႔သြားေရာက္ေနၾက KTV၊ အႏိွပ္ခန္းမ်ားမွ အငယ္ အေႏွာင္း မိန္းမမ်ားကိုသာလက္သိပ္ထိုးအလုပ္ခန္႔ေလ့ရွိေၾကာင္း လက္ေတြ႕စစ္ေဆးၾကည့္ႏိုင္ပါေသးသည္။ ထိုသို႔စနစ္တက်စီစဥ္မႈမ်ားေၾကာင့္ပင္အခြန္ဌာနမွာ တျခားဌာန ဆိုင္ရာမ်ားကဲ့သို႔ အေရးယူအျပစ္ေပးျခင္းမွ အျမဲလြတ္ကင္းေနခဲ့ေပသည္။

ယေန႔ဒီမိုကေရစီေခတ္ကာလတြင္ ဦးေတဇ၊ ဦးေဇာ္ေဇာ္၊ ဦးေအာင္ကို၀င္းတို႔ကဲ့သို႔ေသာ နာမည္ၾကီး သူေဌးၾကီးမ်ားစြာမွာ သူတို႔၏၀င္ေငြ၊ အိမ္၊ ျခံ၊ ေျမမ်ား၊ ကားမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာအတြက္ အခြန္ေငြမ်ားစြာကိုအခြန္ဌာနသို႔ေပးေဆာင္ေနရေသာ္လည္း၊ အခြန္ေငြမ်ားရသင့္သေလာက္မေကာက္ႏိုင္ ေသးေၾကာင္းသတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ေဖာ္ျပေနၾကျပီး၊ မတရားရွာေဖြထားေသာ အခြန္၀န္ထမ္းမ်ား ၏၀င္ေငြ၊ အိမ္၊ ျခံ၊ ေျမမ်ား၊ ကားမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာမူ လံုး၀(လံုး၀)အခြန္ေပးေဆာင္ရျခင္း မရွိသည္မွာလည္း မည္သူတို႔လက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသတစ္ခုပင္။ သို႔ျဖစ္ရာႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ျပည္သူမ်ား၏ ဘ႑ာေငြမ်ား အမွန္တကယ္ရွိေစရန္ အခြန္၀န္ထမ္းမ်ား၏တရားမ၀င္ခိုးယူလုပ္စားမႈမ်ားကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ အေရးယူ သင့္ပါေၾကာင္းႏွင့္ လာဘ္စားမႈမ်ားကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ခြင့္ျပဳထားမည္ဆိုလ်ွင္ေတာင္မွ သူတို႔၏ တရားမ၀င္ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား၊စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ အိမ္မ်ား၊ကားမ်ားအတြက္ က်သင့္အခြန္ေငြမ်ားကိုေတာ့ ေပးေဆာင္ခိုင္း သင့္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။

အျငိမ္းစား၀န္ထမ္းေဟာင္းမ်ား
BY THIT HTOO LWIN